O krok bliżej do spełnienia marzeń

W odróżnieniu od bezpłodności, która jest stanem trwałym – pary, u których stwierdzono niepłodność, nadal mogą mieć własne dziecko. Na pomoc przychodzą specjalistyczne ośrodki leczenia niepłodności. Na pytania o to, jak wygląda pierwsza wizyta w klinice leczenia niepłodności, odpowiada doktor Artur Kobielski z InviMed w Katowicach.

Mam na imię Kasia, a mój mąż – Jarek. Ja mam 35 lat, mąż 39. Od 4 miesięcy jesteś rodzicami wspaniałej córeczki Helenki. Postanowiłam opowiedzieć naszą historię związaną z in vitro i walką o upragnione dziecko, aby pokazać, że warto zaufać dobrym lekarzom, nawet wtedy, gdy wydaje się, że już nic nie pomoże. O dziecko staraliśmy się od 2012 roku. Udało się w 2020 – dzięki in vitro.

Szanse na własne biologiczne dziecko maleją z każdym rokiem. Właśnie dlatego, postanowiliśmy poszukać odpowiedzi na pytanie, kiedy zgłosić się do kliniki leczenia niepłodności? Zapraszamy do lektury krótkiego wywiadu z dr n. med. Arturem Kobielskim, ginekologiem-położnikiem i lekarzem prowadzącym leczenie par w klinice InviMed w Katowicach.

Pary, których zarodki zostały zdeponowane w bankach materiału biologicznego, swoje zamrożone zarodki nazywają w bardzo uroczy sposób. To „śnieżynki”, „mrozaczki”, „sopelki”, „pingwinki”. Po ogrzaniu każdy z nich ma szansę kontynuować prawidłowy rozwój. Wiemy, jak bardzo są ważne i ile nadziei ze sobą niosą. Dlatego w InviMed dbamy o nie z najwyższą starannością.

Wiele kobiet odczuwa strach przed porodem, szczególnie przy pierwszej ciąży i przed pierwszym rozwiązaniem. Jeśli lęk jest po prostu związany z nową sytuacją i czymś, czego jeszcze nie doświadczyliśmy, to jest on w pełni naturalny i zrozumiały. Natomiast w sytuacji, gdy mamy do czynienia ze zjawiskiem tokofobii, jest on tak silny, że najczęściej ciąża jest rozwiązana za pomocą cięcia cesarskiego, a w skrajnych przypadkach może prowadzić nawet do rezygnacji z podejmowania prób zachodzenia w ciążę.

Specjaliści InviMed na bieżąco monitorują sytuację, komunikaty towarzystw naukowych oraz ekspertów z dziedziny medycyny rozrodu. Jednym z nich jest profesor Carlos Simon, ginekolog-położnik, światowej sławy ekspert z zakresu medycyny rozrodu. Poniżej przedstawiamy jego stanowisko w sprawie COVID-19 w kontekście starań o dziecko i ciąży, zaprezentowane podczas webinaru zorganizowanego przez Fundację Igenomix.

Wytyczne przedstawione przez Polskie Towarzystwo Medycyny Rozrodu i Embriologii, Polskie Towarzystwo Ginekologów i Położników, Sekcję Płodności i Niepłodności Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników oraz Konsultanta Krajowego w dziedzinie Endokrynologii Ginekologicznej i Rozrodczości mają na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się  epidemii koronawirusa SARS-CoV-2 oraz zapewnienie bezpieczeństwa ciężarnym, jak i noworodkom. Właśnie o bezpieczeństwie rozmawiamy z doktorem Marcinem Trzeciakiem, ginekologiem-położnikiem z kliniki leczenia niepłodności InviMed we Wrocławiu.

Europejskie Towarzystwo Rozrodu Człowieka i Embriologii (ESHRE) zleciło badanie na temat sposobu finansowania, regulacji prawnych oraz krajowych rejestrów procedur wspomaganego rozrodu w Europie. Badanie miało postać ankiety online, którą wypełnili wszyscy członkowie konsorcjum monitorującego procedury in vitro w Europie (European IVF-monitoring Consortium) oraz reprezentanci krajów, które nie są jeszcze członkami konsorcjum. Ankieta zawierała 55 pytań.

Mam na imię Asia, a mój mąż Łukasz. Ja mam 30 lat, mąż 35. Od trzech lat jesteśmy szczęśliwymi rodzicami wspaniałego chłopczyka, któremu nadaliśmy imię Jakub. Postanowiłam opowiedzieć naszą historię związaną z in vitro i walką o upragnionego potomka. Wierzę, że nasza historia zainspiruje wiele par, które były w sytuacji podobnej do naszej, do podjęcia leczenia w najlepszym możliwym do tego miejscu.

Obciążenia genetyczne, przedwczesne wygaśnięcie czynności jajników, poronienia czy utrata płodności po leczeniu onkologicznym – przyczyn niepłodności związanych z brakiem żeńskich gamet lub zaburzeniami ich funkcji może być wiele. W praktyce często okazuje się, że możliwość skorzystania z adopcji komórki jajowej od anonimowej dawczyni to dla wielu pacjentów jedyna szansa na dziecko. Kiedy warto rozważyć taką opcję? Jakie czynniki wpływają na powodzenie in vitro w takich przypadkach?